Zbyt mała podaż potasu wraz z dietą, może wiązać się z niekorzystnymi skutkami zdrowotnymi. Za wystarczający poziom spożycia potasu wśród osób dorosłych (niezależnie od wieku i płci) uważa się 3500 mg/ dobę. U zdrowych osób z prawidłową funkcję nerek, nie obserwuje się negatywnych efektów zbyt dużego spożycia potasu. 2. Rola potasu w organizmie człowieka. Potas odpowiada za właściwe przewodzenie impulsów nerwowych, reguluje poziom pH komórek, zaś jego odpowiedni poziom ma korzystny wpływ na pracę całego układu nerwowego oraz mózgu. Od stężenia potasu zależą także zasoby glikenu - związku odpowiadającego za prawidłową pracę mięśni. 1. Zawsze przeliczaj dawkę leku na masę ciała [kilogramy], nie na wiek dziecka. ♥♥♥♥♥. 2. Nie podawaj zbyt niskich dawek, gdyż stężenie substancji czynnej może być za małe by wywołać efekt terapeutyczny, czyli np. obniżyć gorączkę czy znieść ból. ♥♥♥♥♥. 3. Czopków nie wolno dzielić, gdyż są to leki Łatwo dostępnym źródłem potasu są ziemniaki, spożywane bardzo często pokrywają zapotrzebowanie prawie w 25%. Korzystnie dla zdrowia jest wybierać takie artykuły żywnościowe, które dostarczają jednocześnie obok potasu także innych makro i mikroelementów. Pod względem zawartości przeliczonej w mg na 100g wyróżniamy: Nadmiar magnezu zdarza się bardzo rzadko, oczywiście przyczyną jest przyjmowanie leku lub suplementów w zbyt dużej ilości, ale nadmiar magnezu może również być związany z niedoczynnością tarczycy, niewydolnością nerek lub w chorobach nowotworowych. Nadmiar magnezu pojawia się również w sytuacji, kiedy zażywane są leki . Potas reguluje pracę układu nerwowego oraz jest odpowiedzialny za napięcie mięśni. Ponadto wpływa na metabolizm węglowodanów i białek. Zarówno jego nadmiar jak i niedobór są niebezpieczne. Zobacz film: "Badania krwi - potas" 1. Czym skutkuje nadmiar potasu Nadmiar potasu, nazywany też hiperkaliemią lub hiperpotasemią jest zaburzeniem funkcjonowania organizmu, które jest niebezpieczne dla zdrowia i zdrowia. Hiperkaliemią określa się stan, w którym stężenie potasu w osoczu przekracza 5,5 mmol/l. dochodzi wtedy do dysfunkcji wszystkich układów w ludzkim ciele. Potas jest jednym z najważniejszych pierwiastków w organizmie człowieka. Jest on głównym pierwiastkiem płynu wewnątrzkomórkowego. Potas reguluje pracę układu nerwowego oraz jest odpowiedzialny za napięcie mięśni. Ponadto wpływa na metabolizm węglowodanów i białek. Potas, podobnie jak chlor i sód, reguluje ciśnienie osmotyczne komórek oraz wpływa na równowagę kwasowo-zasadową organizmu. Jony potasu, będąc składnikiem pompy sodowo-potasowej, regulują transport substancji do komórek, gdyż zwiększają przepuszczalność błon komórkowych oraz zapobiegają pęcznieniu komórek (przewodnienie). Pierwiastek ten powinien być wydalany z organizmu, gdy się tak nie dzieje dochodzi do hiperkaliemii. Nadmiar potasu u zdrowych osób zostaje wydalony z moczem. Dlatego raczej niemożliwe jest, aby dostarczyć go sobie zbyt dużo wraz z dietą. Problemy mogą pojawić się wtedy, gdy spożywa się zbyt dużo suplementów zawierających ten pierwiastek oraz gdy nerki nie pracują prawidłowo. Nadmiar potasu może wówczas prowadzić do zaburzeń pracy serca. 2. Rola potasu w organizmie Potas jest najważniejszym mikroelementem organizmu człowieka. Nadmiar spożytego potasu jest wydalany przez nerki, z kałem, a około 5% z potem. Dobowe zapotrzebowanie na potas wynosi 40-50 mmol. Jednakże, jak wskazują badania, większość społeczeństwa spożywa około 25 mmol/dobę. Związane jest to ze zbyt niskim spożyciem warzyw i owoców, które stanowią główne źródło tego pierwiastka. ProduktZawartość potasu w 100 g produktu (mg)ProduktZawartość potasu w 100 g produktu (mg)Ziemniaki557Pomidor282Kasza gryczana443Sok pomidorowy206Cielęcina364Pomarańcza183Groszek353Jabłko134Banan315Jajko133 To musisz wiedzieć Potas reguluje pracę układu nerwowego i odpowiada za napięcie mięśni. Nadmiar potasu to inaczej hiperkaliemia. Nadmiar potasu w organizmie może prowadzić nawet do śmierci. Dzienne zapotrzebowanie na potas wynosi 40-50 mmol. Produkty bogate w potas to ziemniaki, pomidory, banany, orzechy, rzepa, szczypiorek. Objawy nadmiaru potasu w organizmie to apatia, drgawki, skurcze a także zaburzenia pracy serca. Nadmiar potasu powoduje wrzody żołądka, hiperisnulinizm i krwotoki. Niedobór potasu prowadzi do nadciśnienia, obrzęków i drżenia mięśni. 3. Jakie są objawy hiperkaliemii Nadmiar potasu w organizmie (hiperkaliemia) zagraża życiu i jest spowodowany wieloma czynnikami, do których należą: duże spożycie w połączeniu z niedostatecznym wydalaniem potasu przez nerki i innymi zaburzeniami. Zbyt duże spożycie może być wynikiem zażywania suplementów zawierających potas; krwawienie w układzie pokarmowym (wrzody żołądka, zapalenie błony śluzowej jelit); leki (sole potasowe penicyliny, leki stosowane w chorobach układu krążenia, amiodaron); nieodpowiednie kroplówki, żywienie pozajelitowe; zmniejszone wydalanie potasu przez nerki (choroby nerek); nadmierny rozpad komórek (np. nowotworowych, erytrocytów, posocznica); hiperinsulinizm (zbyt duża podaż insuliny lub jej nadmierne wydzielanie przez trzustkę); zmniejszenie objętości krwi krążącej (krwotoki). Hiperkaliemią określa się stan, w którym stężenie potasu w osoczu przekracza 5,5 mmol/l. Nadmiar potasu w organizmie prowadzi do śmierci. Śmiertelność w ciężkiej hiperkaliemii (≥7,0 mmol/l) wynosi około 35-67%. Objawy nadmiaru potasu w organizmie początkowo nie są charakterystyczne. Wraz ze zwiększeniem stężenia potasu we krwi pojawiają się symptomy ze strony wielu układów: układu nerwowego – apatia, splątanie, mrowienie, drętwienie w kończynach, drgawki; układu mięśniowego – obniżenie siły mięśniowej, skurcze, a nawet porażenie mięśni; układu krążenia – zaburzenia pracy serca. Zarówno niedobór, jak i nadmiar potasu w diecie jest szkodliwy dla zdrowia, dlatego tylko odpowiednio zbilansowana dieta warunkuje prawidłowe funkcjonowanie organizmu. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr inż. Emilia Kołodziejska Absolwentka Wydziału Nauk o Żywieniu Człowieka i Konsumpcji SGGW. Dziecko Niemowlę Potówki - dowód na to, że ubierasz swoje dziecko zbyt ciepło Potówki bardzo często pojawiają się u niemowląt nawet w pierwszych dniach po porodzie. Młode mamy często panikują, widząc na twarzy lub ciele dziecka małe, czerwone krostki i mylnie biorą je za objaw reakcji alergicznej. Tymczasem problem potówek jest powszechnym objawem nieprawidłowych nawyków związanych z opieką nad maleństwem, które nie ma jeszcze w pełni wykształconego systemu termoregulacji. Jak zatem rozpoznać potówki i w jaki sposób z nimi walczyć?Potówki u niemowlaka - przyczynyPodstawową przyczyną powstawania potówek u niemowląt jest ich przegrzewanie. Mama, która dopiero uczy się opiekować swoim nowo narodzonym dzieckiem często ma bowiem tendencję do ubierania maluszka w zbyt wiele, zbyt ciepłych rzeczy. W obawie przed wychłodzeniem małego organizmu stara się zapewnić mu odpowiednią temperaturę zazwyczaj zdecydowanie przesadzając z ilością zakładanych na niemowlę rzeczy. Ponieważ zbyt ciepło ubrane dziecko nie jest jeszcze w stanie wyrazić swojego dyskomfortu słowami, a jego gruczoły potowe nie działają w pełni sprawnie, organizm reaguje w jedyny możliwy sposób - poprzez uwidocznienie na powierzchni skóry maluszka małych krostek, świadczących o przegrzaniu, czyli popularnych potówek. Ich nazwa pochodzi od źródła problemu, czyli właśnie potu, który nie jest jeszcze w stanie wydostać się na zewnątrz i zostaje zamknięty w porach skóry, tworząc charakterystyczne krostki. Potówki najczęściej pojawiają się latem, jednak równie dobrze mogą wystąpić na ciele dziecka nawet zimą, jeśli maluch ubierany jest w zbyt grube kombinezony i długo przebywa pod kocykiem lub w wyglądają potówki u niemowlaka?Potówki mają bardzo niewielki rozmiar - maksymalnie 2 mm - oraz w większości przypadków czerwony kolor. Niekiedy na ich wzniesieniu tworzą się również białe pęcherzyki. Zmiany skórne tego typu występują zwykle w większych skupiskach, którym towarzyszy zaczerwienienie naskórka. Potówki dotyczą zazwyczaj okolic karku, szyi oraz buzi, a także pośladków i miejsc pod pachami, gdyż to tam skóra ma najbardziej ograniczony dostęp do powietrza. Zdarza się, że krostki powodują pieczenie oraz świąd, przez co stają się dla niemowlaka źródłem dyskomfortu i przyczyną nerwowości. Jak rozpoznać potówki u niemowlaka?Potówki u niemowlaka rozpoznamy przede wszystkim na podstawie ich wyglądu oraz lokalizacji. Krostki tego typu są bardzo malutkie, zaczerwienione lub zaróżowione, ewentualnie zakończone białą kropeczką. Mogą pojawiać się pojedynczo lub w skupiskach, które prezentują się na skórze jako rozległe, czerwone plamy. Najczęściej dotyczą buzi i fałd skóry, do których nie dociera powietrze. Rodzice mogą jednak wywnioskować, że mają do czynienia z potówkami, jeśli krostki pojawiają się na pleckach lub pod pieluszką (w wyniku otarć i przegrzewania), a także w miejscach aplikowania kosmetyków z dodatkiem oliwki, która może dodatkowo zapychać pory na potówki u niemowlaka?Najlepszym sposobem walki z potówkami u niemowlaka jest zmiana nawyków związanych z ubieraniem dziecka. Warto stosować w tym celu jedną nadrzędną zasadę - zakładania maleństwu tylko jednej dodatkowej warstwy odzieży. W praktyce oznacza to, że chociaż młody człowiek wydaje się potrzebować większej ilości ciepła w postaci sweterków czy kocyków, to tak naprawdę przez większość czasu może być ubrany dokładnie tak samo, jak jego rodzice. Temperaturę ciała maleństwa warto sprawdzać poprzez kontrolne dotykanie okolic karku. Jeśli jest on bardzo ciepły lub wilgotny, należy natychmiast zdjąć z dziecka przynajmniej jedną warstwę odzieży. Ciepłoty nigdy nie oceniamy natomiast na podstawie rączek czy stópek. Poza tym istotne są także materiały, z jakich wykonano dziecięce ubranka, a także ich krój. Odzież dla niemowlaka powinna być przewiewna, luźna i naturalna, najlepiej bawełniana. Podobne zasady dotyczą stosowanej w łóżeczku i wózku pościeli. W celu zwalczenia potówek można wykąpać maluszka w wodzie z odrobiną mąki ziemniaczanej lub z kilkoma kryształkami nadmanganianu potasu. Substancje te zadziałają bowiem kojąco i przyspieszą gojenie. Buzię niemowlaka można natomiast przemywać czystym wacikiem namoczonym w zaparzonym, wystudzonym rumianku. Podczas codziennej pielęgnacji odradza się natomiast stosowania oliwek oraz tłustych kosmetyków, które nie pozwalają skórze oddychać. Zobacz także Potówki u niemowląt, na szczęście, nie są powodem do dużego niepokoju. Wystarczy znaleźć przyczynę problemu i ją wyeliminować. Wówczas wysypka nie powinna już powrócić. Chcesz wiedzieć, jakie są objawy potówek u niemowlaka i co jest ich przyczyną? Co na potówki u niemowlaka jest najlepsze? Przeczytaj. Potówki u niemowlaka Potówki u niemowlaka – skąd się biorą? Potówki u niemowlaka – objawy Rodzaje potówek Potówki u niemowlaka – leczenie Domowe sposoby na potówki u niemowlaka Potówki u niemowlaka – jak im zapobiec? Potówki u niemowlaka – skąd się biorą? Potówki występują aż u 15% niemowląt. Występują na skutek przegrzania organizmu, do którego dochodzi oczywiście, gdy dziecko jest nieodpowiednio ubrane – istotna jest nie tylko ilość ubrań, które pociecha ma na sobie, ale też ich jakość. Skóra szybciej się poci, jeśli przylega do niej materiał z tworzywa, które nie przepuszcza powietrza. Potówki u niemowlaka – objawy Potówki u niemowlaka mogą pojawić się na plecach, z tyłu główki, ale też na pośladkach, w okolicy pachwin, pach i we wszystkich naturalnych fałdach skóry. Mogą pojawiać się też na brzuszku, na wysokości założonego pampersa. Objawy nasilają się przede wszystkim w okresie letnim, gdy temperatura powietrza wynosi powyżej 30 °C, ale nie tylko. Potówki mogą wystąpić zimą czy jesienią, gdy dziecko będzie po prostu zbyt grubo ubrane. Rodzaje potówek Potówki białe (zwykłe) To drobne, przezroczyste lub białe krostki z pęcherzykiem w środku. Powstają wskutek częściowego, powierzchownego zatkania przewodów gruczołów potowych w skórze. Nie towarzyszy im żaden stan zapalny. Potówki czerwone Pojawiają się, gdy przewody gruczołów potowych zostaną całkowicie zatkane. Potówka ma wówczas czerwonoróżowy kolor i jest większa od potówki zwykłej. Zmiany mogą obficie występować w okolicy pachwin, pach i szyi. Dotyczą przede wszystkim niemowląt i małych dzieci, u których gruczoły potowe są jeszcze niedojrzałe. W potówkach czerwonych może zbierać się ropna wydzielina, która jest objawem zapalenia skóry, a to wymaga już wizyty u pediatry. Potówki u niemowlaka – leczenie Podstawą leczenia potówek u dzieci jest wyeliminowanie ich przyczyny. Wówczas zmiany zazwyczaj znikają samoistnie w ciągu 24 godzin. Nie wyciskaj potówek, ani nie stosuj na nie żadnych tłustych kremów, które mogą tylko pogorszyć objawy. Skórę malucha z potówkami trzeba umyć za pomocą łagodnego produktu przeznaczonego dla niemowląt, delikatnie osuszyć ręcznikiem i to w zasadzie tyle. Możesz też użyć zasypki do pielęgnacji skóry niemowląt z dodatkiem cynku, który przyspieszy cały proces gojenia się skóry. W gorące dni możesz częściej przemywać wrażliwą skórę malucha za pomocą jałowego gazika nasączonego wodą lub zwykłego wacika kosmetycznego. Ważne, by woda była wcześniej przegotowana. Na koniec dostosuj grubość ubranka do pogody. Jeśli ubierzesz malucha zbyt grubo, to problem potówek może się powtórzyć, jeśli zbyt cienko, może to nieco osłabić organizm malucha. Najlepiej będzie, jeśli ubiór maleństwa skonsultujesz z pediatrą lub położną środowiskową. Specjalista podpowie ci, czy dziecko potrafi już samodzielnie utrzymywać prawidłową temperaturę ciała. Jeśli tak, to możesz je ubierać tak samo grubo, jak ubierasz siebie czy starsze rodzeństwo. Domowe sposoby na potówki u niemowlaka Sposób na potówki, który zapewne jest dobrze znany naszym babciom i prababciom, to kąpiel w krochmalu lub stosowanie mąki ziemniaczanej jako zasypki po osuszeniu malucha po kąpieli. To dobry sposób na wysuszenie potówek, ale nie najlepszy – o wiele lepiej sprawdzi się zasypka dla niemowląt. Potówki u niemowlaka – jak im zapobiec? Nie przegrzewaj dziecka. Ubieraj je tak samo, jak siebie i nie zwracaj uwagi na porady ciotek, koleżanek i innych osób, które będą się dziwiły, że maluch nie nosi czapeczki lub nie jest cały opatulony kocykiem. Zwróć uwagę na skład ubrań i pościeli dla dziecka. Najlepszy oddychający materiał dla dziecka to bawełna. Zarówno ubranka, pościel, prześcieradło, jak i kocyk powinny być wykonane ze stuprocentowej bawełny. Nawet dodatek kilku procent elastanu czy innego sztucznego tworzywa znacznie obniży przepuszczalność powietrza produktu. Dlatego nie kieruj się wyglądem, a jakością ubranek dla niemowląt. Dobry obieg powietrza w pokoju dziecka to podstawa. Przewietrz pokój przed położeniem malucha na drzemkę w ciągu dnia, zostaw otwarte okno, jeśli masz taką możliwość lub włącz wentylator. Oczywiście nawiew urządzenia nie musi być ustawiony wprost na główkę malucha. Wystarczy, że włączony wentylator będzie stać w pokoju z łóżeczkiem niemowlaka. Usuń z łóżeczka ochraniacze, które są najprawdopodobniej wykonane ze sztucznych materiałów, przez które powietrze nie jest wentylowane. Według najnowszych zaleceń w łóżeczku nie powinno znajdować się nic oprócz materaca z prześcieradłem. Wszystkie maskotki i poduszki też należy usunąć z łóżeczka na czas snu. Zmieniaj położenie dziecka do 3. miesiąca życia względem podłoża. Tak małe pociechy nie potrafią jeszcze przewracać się na bok czy na brzuch, dlatego warto im w tym pomagać. Pamiętaj jednak, że według wytycznych, dziecko powinno spać tylko na plecach. Ma to duże znaczenie w kontekście SIRS. Nie nadużywaj też tłustych kosmetyków do pielęgnacji skóry dziecka, które mogą zatykać przewody gruczołów potowych, czego skutkiem są potówki. Osuszaj dokładnie skórę dziecka po kąpieli. Hipernatremia oznacza nadmiar sodu w organizmie. Jest to niebezpieczny stan, który może doprowadzić do nadciśnienia tętniczego, a nawet do zaburzeń pracy serca. Są to schorzenia, które, nieleczone, zagrażają życiu. Jakie są przyczyny i objawy hipernatremii? Na czym polega jej leczenie? HIPERNATREMIA (nadmiar sodu): przyczyny, objawy i leczenie Spis treściHipernatremia (nadmiar sodu) - przyczynyHipernatremia (nadmiar sodu) - objawyHipernatremia (nadmiar sodu) - skutkiHipernatremia (nadmiar sodu) - leczenie Hipernatremia to zaburzenie gospodarki wodno-elektrolitowej, którego istotą jest nadmiar sodu w organizmie. Można o nim mówić, gdy poziom tego pierwiastka we krwi przekracza 145 mmol/l. Sód jest bardzo ważnym pierwiastkiem dla organizmu. Wraz z innymi elektrolitami - potasem i chlorem - odpowiada za utrzymanie jego równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej. Ponadto sód wraz z potasem utrzymuje właściwe ciśnienie osmotyczne krwi oraz chroni przed utratą wody z organizmu. W przypadku jego nadmiaru dochodzi do rozwoju nadciśnienia tętniczego oraz zaburzeń pracy serca. Hipernatremia (nadmiar sodu) - przyczyny Do hipernatremii może dojść w wyniku utraty czystej wody przez organizm, w przebiegu gorączki, biegunki, wymiotów i hiperglikemii, a także w stanach wzmożonego katabolizmu i nadczynności tarczyc. Do utraty wody może dojść również w wyniku obecności w organizmie mannitolu czy mocznika, które zwiększają tzw. diurezę osmotyczną (wydalanie dużych ilości moczu). Hipernatremia może być związana także z niedoborem wazopresyny - hormonu produkowanego przez podwzgórze (część ośrodkowego układu nerwowego). Odpowiada on za prawidłową gospodarkę wodną organizmu, tzn. zatrzymuje wodę i sód w ustroju, dzięki czemu poziom nawodnienia organizmu jest prawidłowy. Jednak najczęstszą przyczyną nadmiaru sodu w organizmie są błędy dietetyczne - spożywanie żywności bogatej w produkty zawierające znaczną ilość soli (wędliny, wędzone ryby i mięsa, żółte sery, czipsy, słone orzeszki, paluszki, zupy w proszku, dania instant z glutaminianem sodu) i niedostateczne przyjmowaniem płynów, co dotyczy szczególnie małych dzieci, osób starszych, nieprzytomnych. Hipernatremia może rozwinąć się również w przebiegu moczówki prostej i polekowej ( waptany, sole litu). Przyczynami nadmiaru sodu w organizmie mogą być także defekty w zagęszczaniu moczu (przewlekłe cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek, dieta ubogobiałkowa) Hipernatremia może być także wynikiem nadmiernej podaży hipertonicznych roztworów NaCl, wodorowęglanu sodowego czy mineralokortykoidów (do tego typu hipernatremii dochodzi najczęściej w warunkach szpitalnych). Hipernatremia (nadmiar sodu) - objawy Objawy hipernatremii zależą od tego, jak szybko i w jakich ilościach doszło do podwyższenia poziomu sodu. Jeśli przyczyną hipernatremii jest utrata wody przez organizm, dominują objawy związane są z odwodnieniem: wzmożone pragnienie suchość błon śluzowych nudności znużenie osłabienie mięśni wysokie ciśnienie tętnicze krwi (>145/95 mmHg) kołatanie serca bóle głowy (zwłaszcza w jej tylnej części) zaburzenia stanu świadomości rozdrażnienie senność W najcięższym przypadku może dojść do śpiączki i śmierci. Natomiast w hipernatremii, która jest wynikiem przewodnienia, dominują objawy, takie jak: przepełnienie żył szyjnych zastój płucny obrzęki i przesięk Ile soli w diecie? Według Światowej Organizacji Zdrowia dzienna dawka soli nie powinna przekraczać 5 g (jedna płaska łyżeczka). Z kolei według zaleceń dietetycznych w USA, górny limit spożycia soli w diecie wynosi 2,300 mg na dzień. Niestety, z badań Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego wynika, że przeciętny Polak spożywa dziennie aż 7,6 g soli! Ile jeść soli? Zapotrzebowanie na sód w diecie Hipernatremia (nadmiar sodu) - skutki Skutkiem hipernatremii są nie tylko nadciśnienie tętnicze i zaburzenia pracy serca. Nadmiar sodu w diecie może doprowadzić również do powstania kamieni nerkowych, gdyż nadmiar sodu w diecie powoduje zwiększenie wydalania wapnia z moczem, co jest przyczyną tego schorzenia. Naukowcy przekonują, że nadmiar sodu zwiększa ryzyka rozwoju raka żołądka, ponieważ sól może uszkadzać błonę śluzową żołądka i zapoczątkować powstawanie komórek rakowych. Nadmiar sodu może doprowadzić także do udaru mózgu. Hipernatremia (nadmiar sodu) - leczenie Leczenie hipernatremii będącej wynikiem odwodnienia polega na podawaniu płynów nawadniających z małą zawartością sodu. Lekarz może także podjąć decyzję o włączeniu leków odwadniających w celu zwiększenia utraty sodu przez nerki. Elektrolity - badanie elektrolitów (jonogram). Normy i wyniki badania Hipernatremię, której przyczyną jest przewodnienie, najlepiej leczy się nerkozastępczo, czyli hemodializą, która polega na usuwaniu produktów przemiany materii i wody lub leków oraz toksyn z krwi. Leczenie hipernatremii w przebiegu moczówki powinno być przyczynowe. Ważna jest także dieta niskosodowa, która zapobiega chorobom układu krążenia, w tym nadciśnieniu tętniczemu. Osobom zmagającym się z hipermatremią polecana jest także dieta DASH, ponieważ pozwala obniżyć ciśnienie krwi.

za duzo potasu u niemowlaka